Lieve Juliette, Geraldine, Gerard, Stephanie, Nico, en de kleine Vivienne,
Het is zó niet te bevatten: een zo mooi mens te moeten missen. We hebben Robbert zien opgroeien van een ventje op zijn skelter tot de jongeman die iedere dag voorbij kwam met zijn hond. Altijd een vriendelijke groet, vaak een praatje, altijd een zwaai...
Wat zullen jullie hem missen... wij leven met jullie mee!
Het was mooi zojuist de ballonnen in het zonlicht te zien opstijgen... de herinnering blijft! Heel veel sterkte toegewenst.